Telefono Azzurro’nun yaptığı bir araştırma, 7-11 yaş grubundaki çocukların yarısının cep telefonu sahibi olduğu gerçeğini ortaya koydu. Bu yaş grubunda cep telefonu kullanmak doğru mu değil mi sorusu karşısında ise İtalyan uzmanların iki farklı görüşü savunduğu göze çarpmakta.
Çocuklar ya doğum günlerinde ya da sınıf geçme hediyesi olarak sahip oluyor cep telefonuna. Hediye seçiminde anne babalar ya da anneanne ve dedeler etkili. Öğretmenler genel olarak karşı, özellikle de 7-11 yaş grubu çocuklar söz konusu olunca.
Psikologlar ve sosyologlar ise bu yaş grubunda cep telefonu kullanımının bağımlılık yarattığını, çocuklar için uygun olmadığını ileri sürüyor. Telefono Azzurro’nun geçtiğimiz yıl boyunca yürüttüğü araştırma İtalya’da 7-11 yaş grubundaki çocukların yarısının bir cep telefonu sahibi olduğunu gösterdi. Bu çocukların yüzde 36.2’si cep telefonunu arkadaşlarıyla konuşmak için kullanıyor. Yüzde 30.7’si için ise anne-babaları ile haberleşmek için başvurulan bir araç. Üçüncü sırada birincil hedef sms göndermek. .Yüzde 10.1’lik grup ise dışarıdan gelen aramalara yanıt vermek için bulunduruyor cep telefonunu.
İtalyan Pediyatri Cemiyeti’nin yaptığı bir başka araştırmaya göre ise İtalya’da çocukların cep telefonu ile haşır neşir olmaya başladıkları ortalama yaş 10-11.
Özellikle cep telefonu sahiplerinin yaşı küçüldükçe yapılan tartışmaların hacmi büyüyor. Bir grup uzman 7-11 yaş grubundaki çocukların cep telefonu kullanmasında bir sakınca görmüyor. Abartılmaması koşuluyla çocuklar ile anne-baları arasında gerekli bir haberleşme aracı olduğunu, yapıcı ilişkilere zemin hazırladığını savunsalar da çocuk hekimlerine göre bağımlılık riskini göz ardı etmemek gerekli. Çünkü çocuklar ve ergenlik çağındaki gençler sürekli arkadaşları ve anne-babaları ile temas halinde oldukları için bu da çevreleriyle kurdukları ilişkilerde bir tür göbek bağına neden oluyor. Bir yandan alabildiğine özgürler bir yandan da sıkı bir kontrol ve takip mekanizması içinde yaşıyor bu çocuklar. Elbette bir başka tehlike de anne babaların çoğu kez kontrol edemedikleri yabancı kişilere gönderilen sms’ler…,
Konuya esnek ve hoşgörülü yaklaşan çocuk hekimlerinin yanı sıra özellikle 7-11 yaş grubundaki çocukların cep telefonu sahibi olmasına ve kullanmasına kesinlikle karşı çıkan görüşler de mevcut. Sosyolog Franco Ferrarotti cep telefonu kullanan çocukların gerekli özgüvenden yoksun yetişecekleri ve tam anlamıyla bağımsız bir kişilik geliştiremeyeceklerini, uzun yıllar anne babaya bağımlı, güvensiz bireyler olarak kalacaklarını öne sürüyor.
İngiltere’de 4-8 yaş grubu için tasarlanan My Mobile marka cep telefonu başlangıçta tüketicilerden çok ilgi gördü. Ancak daha sonra bu yaş grubundaki çocuklarda cep telefonu kullanımının neden olabileceği riskleri içeren bir ilan yayımlanınca üretici firma My Mobile’i satıştan çekti.
Bir başka uzman Tilda Gallino ise çocuk yaşta cep telefonu sahibi olma konusunu şöyle değerlendiriyor, “Belki bütünüyle zararlı değil ancak çocuğu sürekli anne-babanın kontrol ve takibinde tuttuğu güvensizliğe neden olacağı, anne babaya aşırı bağımlı çocuklar ortaya çıkaracağı kesin. Çocuklar en erken 12-13 yaş dolayında cep telefonu sahibi olmalı, daha önceki yaş grubundaki çocuklar için cep telefonu uygun değil.”
İtalya’da cep telefonu kullanımı ve çocuklar arasındaki ilişkiye baktığımızda rakamlar bir hayli ürpertici. 7-11 yaş grubundaki çocukların yüzde 51,6’sı bir cep telefonu sahibi. Bu çocukların yüzde 5,2’si her üç ayda bir telefonunu yenilemekte. Yüzde 38,3’ü ise hiç değiştirmiyor.
Çocukların yüzde 36,2’si arkadaşlarını aramak için kullanıyor cep telefonunu, yüzde 30,7’si anne-babasıyla haberleşmek, yüzde 12,8’i sms göndermek, yüzde 10,1’i dışarıdan gelen aramalara yanıt vermek, yüzde 3,1’i sadece çaldırmak, yüzde 2,9’u oynamak ve yüzde 0,1i de internette gezinmek amacıyla taşıyor cep telefonunu.
İtalya’da gerçekten de cep telefonu bağımlısı çok sayıda çocuk var. Trieste Üniversitesi’nin yaptığı bir araştırma da bu gerçeğin altını bir kez daha çiziyor. İlkokul çağındaki çocukların yüzde 30’u günde 3’ün üzerinde arama yapıyor, yüzde 20’si dini mekanlarda kapalı tutuyor, yüzde 14’ü ders sırasında kapatıyor. Bir de bağımlı çocuklar meselesi var ki , tablo bir hayli karmaşık. Yüzde 21’i gece en az üç kere uyanıyor ve sms geldi mi diye kontrol ediyor.
Çocukların dünyası playstation, game boy, bilgisayar oyunları ile kuşatılmış durumda. Şimdi bunlara eklenen bir başka halka da cep telefonları. Üstelik çocukların tümü de aynı oyunlarla oynuyor. Özgün, yaratıcı ve alternatif oyun oynayan çocuklar yok artık. Bir anlamda ekranların önünde büyülenmiş bir ruh haliyle yok olup gidiyorlar. Ya kitap okuyan çocuklar nerede? Siz rastlıyor musunuz? Ben doğrusu görmüyorum artık. Yolum ne zaman Feltrinelli ya da Mondadori kitapevine düşse çocuk kitaplarının sergilendiği reyonların bomboş olduğunu görüyorum, oysa playstationların önünde saatler geçiren çocukların saatlerce kuyruklarda beklediğini çok iyi biliyorum. En azından Milano’da.
