BBC: O halde, ABD ve Batı bugün nasıl olup da isyan eden halkları desteklemeye başladı?
NOAM CHOMSKY: Bence olan şu: defalarca denenmiş standart bir planı uyguluyorlar. Filipinler’de Marcos’a, Haiti’de Duvalier’e, Güney Kore’de Çun’a, Endonezya’da Suharto’ya yaptıkları gibi, asıl gözdeleri olan diktatörü daha fazla destekleyemedikleri bir döneme girdiklerinde – ki bu isyan ya da başka nedenlerle olabilir – ortaya çıkıp demokrasiye olan aşklarını ilan ederler ve rejimi korumaya çalışırlar.
Demokrasinin Batı ülkelerindeki versiyonu da bir yanılsamadan ibaret… Bu ülkelerde medya, toplumun hükümet politikalarına onay vermesini sağlayan bir mekanizma gibi işliyor. Arap dünyasında ise devrimlerini kısmen internet ile örgütleyen gençler yine medya yoluyla rıza imalatı mekanizmasını kırmayı başardı.
Aynı mekanizmayı ABD’nin Wisconsin eyaletindeki Madison kentinde sendikal haklarını savunan çalışanlar da kırıyor.
BBC: Peki, Arap halklarını sokağa çıkaran taleplerin başında gelen demokrasi solun yanılsama dediği Batı demokrasileri ise, bu sol için ne kadar anlamlı?
NOAM CHOMSKY: Bu demokrasiler biz onların yanılsama olmalarına izin verdiğimiz sürece yanılsamadırlar. Mısır’daki ayaklanmanın en kritik anlarından birinde, önemli Mısırlı sendika liderlerinden Kemal Abbas, Madison Wisconsin’deki protestoculara selam göndererek, desteklerini sunmuştu. Wisconsin’deki kamu çalışanları, demokrasinin saldırı altındaki unsurlarını korumak için sokaktalar. Mısır’da ise halk bu tür bir demokrasi kendilerine sunulmadığı için ayaklandı. Farklı yönlerde ilerliyor olsalar da, birbiriyle çakışan iki mücadele bunlar.
BBC: Batı toplumları ve yönetimlerinin, örneğin Libya’daki iç savaş karşısında ne gibi bir sorumluluğu var?
NOAM CHOMSKY: Öncelikle bizden bir şey yapmamız istenmedi. Bizden asıl istedikleri uzak durmamız. Bize söylenen “uzak durun, elinize yeterince kan bulaşmış durumda”. Ne yapılması gerektiği sorusunu yanıtlayacak olan biz değiliz. Dünya’da yalnızca bir yokuz. Örneğin Brezilya ve Türkiye gibi saygı duyulan devletler de var.
