Dünyada nelerin ne zaman değiştiğinden haberimiz bile olmuyor. Teknolojiyi takip dahi edemediğimizi günlük hayatımızdaki süratli değişimden biliyoruz.
Öte taraftan, insanla ilgili, sosyal hayatla ve mutlulukla ilgili yapılan son tahlillerin ve bilimsel araştırma sonuçlarının çok uzağında yaşıyoruz. Öyle ki; halen kullandığımız bir çok standart yıllar öncesine aittir.
Mesela; ülkeler vatandaşlarının hayat standartlarının yüksek mi ya da düşük mü olduğunu tespit etmek için, fert başına düşen ortalama geliri baz olarak ele alıyor. Bir kısım bilim adamına göre bu ölçü doğrudur. Bu ölçü, hayat için gerekli olan satın alma gücünü gösteriyor.
Geri kalmış ya da gelişmekte olan ülkeler halen bu ölçüyü kullanmaktadır. Fakat maalesef bu ölçü çok eskimiştir.
Artık bir çok çağdaş bilim adamına göre, hayat standardının belirlenmesinde mutluluk ölçüsü olarak özgürlük artık çok önemli kabul edilmektedir. Hatta birinci sırayı almış bulunmaktadır.
Şu soru hemen akla gelebilir; aç insana özgürlük mutluluk getirir mi?
Elbette tek başına olmayabilir. Ancak, özgürlük olmayan toplumlarda eğitim, sağlık, ticaret gibi konularda fırsat eşitliği, serbest girişim, düşünce serbestliği olamayacağı için, zaten fert başına düşecek ortalama gelirin yükseltilmesi çok zordur. Çünkü, gelirin çok önemli kısmını küçük bir kısım toplayacak. Dolayısıyla, halkın büyük ekseriyeti bu gelirden geçinemeyecek kadar pay alabilecektir. Bu şartlarda, vatandaşların toplam gelirden alacağı payın yükselmesinin mümkün olmadığı, bu şartlarda yaşayan ülkelerden biliyoruz.
Bir çok zengin yer altı ve yer üstü kaynaklara sahip ülkeler neden fakir?
Oralarda çok zengin bir azınlık bulunmasına rağmen, halkın kendisinin hayat standartları neden açlık sınırının çok altındadır?
Özgürlüğe kavuşamamış ülkelerin halkı, hem özgürlüğe hasret, hem de toplam gelirden hak ettiği payı alamadığı için yoksulluk içinde yaşamaktadır.
O halde, önce özgürlük diyen bilim adamları haklı galiba.
Bu konuyu yazarken, ister istemez aklıma geldi.
Acaba biz, meselenin neresindeyiz? En fazla neye ihtiyacımız var?
Her zamanki gibi; karar sizin.
