Asılmak asalağa, sürünmek sürüngene,
Yalamak yalakaya, düzen düzene müstehak…
Para verip soktun oy oy bu illeti yörüngene…
Azınlık kaldık biz gayri, ümmetçilik bu halka hak…
Arpalık açık çek verdi, odun verdi, kömür verdi,
Kömür gibi, zifir gibi, kapkara bir perde gerdi…
Ata “ izimde ol “ derdi, göklerden seyrederdi…
Halkı yıllık izindeydi, izin için ömür verdi…
Bunca tepkisel sancıyla, dağlar hep fare doğurdu…
Fareler semirir gayri, devletin ak mutfağında…
Cehalet, şer karanlığı, ak ihtirasla yoğurdu…
Haram, geçer boğazından, oturur kursağında…
Ne bu sandık, ne şu sandık, dandikleri adam sandık…
Dünya ışığa giderken, ışık emenden usandık…
Biz bir zamanlar halktandık, halk bizi kodu zındık…
Üç mumluk ampul yandı, şer uyandı, biz yandık…
Neyzen Meto
7016800cookie-checkSeçin zındığı