Haberde özetle şöyle denildi:
“Daha önce Türkiye’nin dağınık bir sağlık sistemi vardı. Sağlık kuruluşları Sağlık Bakanlığı, üniversiteler ve farklı sosyal güvenlik sistemlerine bağlıydı. 2003’te başlayan reformlarla sistem değişti. Daha önce sadece zenginlerin gidebildiği hastaneler herkese açıldı. Şimdi nüfusun yüzde 90’ından fazlası sağlık sigortası sistemine dahil edildi. 2003 ile 2010 arasında doğum sırasında ölen annelerin oranı yüzde 70 azaldı. Bebek ölümleri üçte iki oranında geriledi. Dünya Bankası’nın Türkiye Direktörü Martin Raiser, bunu sağlık reformunda uluslararası alanda bir başarı öyküsü olarak niteliyor.
Ancak Raiser sağlık harcamalarının gayrisafiyurt içi hasılanın yüzde 7’sine ulaşarak büyüme oranını geçtiğini belirtiyor ve ‘Herkese kapıları açtıktan sonra şimdi beklentileri nasıl yönetecek, bazı şeylerin genel sigorta kapsamında olmadığını nasıl söyleyeceksiniz’ diyor. Birçok doktor da reformların yansıtıldığı kadar başarılı olmadığını, muayane sürelerinin azaltılması ve hasta başına düşen kaynak miktarının azalması nedeniyle tedavi kalitesinin düşmeye başladığını, sonuçları ne olursa olsun muayene başına para aldıklarını söylüyor.
Ankara Tabipler Odası Başkanı Prof. Özden Şener, ‘Büyük hastalıkları olanlar hükümetle aynı görüşte değil. Doktorlar tuvalete gitse bile hastalar hemen şikayet hattını arıyor. Yüksek beklentiler ve düşük hizmet kalitesi şiddet doğuruyor’ diyor. Birçok doktor, Başbakan’ın doktorları kötü göstermek için büyük çaba harcadığını söylüyor.”
