Masumdun…
kötüsünü bir başkası söylemeden düşünemezdin.
Ne zaman ki yuvarlandın bir yokuştan,
sözcükler büküldü, iyi niyetler ezildi.
Güven duygusu;
kabuk değiştiren bir istakoz gibi
okyanusun derinlerine çekildi.
Ağlama..
Büyümek deniyor buna.
Sevda sonsuz bir mavidir görmek isteyene,
sen ayağını taşa değil buluta bağla.
Oyundur hayat;
kırmızı beyaz, sütlü körebe..
Ne düşünürse düşünsün aklın,
içinde ruh yoksa
boş kelimelerin yansımasısın.
Akşamları yağmur yağdığında,
sabahlar soda limon sıçratır.
Hayat; votka viski arası
kısa bir baş ağrısıdır …
Ey aşka meyleden sevgili insan;
meşhurdur şairin dilinde umarsızlığın….
Bir kere çiçek açarsın ama filiz verebilir misin?
Kapıyı çalarsın ama içeri girebilir misin?
Koskoca bir tır geçer üzerinden geçmiş günlerin,
düne ancak bir avuç toprak atabilirsin.
Büyük bir güneşsin halbuki
büyük bir ay…
Işık senin görevin değil..
ışık senin yazgın, iç güdün, kaderin.
tek bir bakışınla yapacaksın bunu,
tek bir kelimenle belki…
Belki herşeyini koyacaksın ortaya ve yetmeyecek belki…
Yine de deneyeceksin yeniden..
Cesaretini gücünü vicdanını koyacaksın hayata
ve zayıflığını da..ve gözyaşlarını ve kırgınlığını da..
Bilirsin bir parça acıdan geçmeyenin
aklı bulanıktır,
ya yosunlaşır ya çamura saplanır.
Oysa sen sönmeyi seçiyorsun bir lamba gibi..
Düğmeye basıp gidiyorsun.
İnsan hep
en çok sevdiğine
kırık bir gece lambasıdır…
