Sümüklü bamya açılımı

Belki başka çekenler de vardı ama bu arkadaşlarımın ‘H’ odaklı olması dikkatimi çekmişti.
Aslında “çekme” konusunda bu kadarla da sınırlı değildi ‘H’li arkadaşlarım…
Örneğin Hayati!..
Daha ilkokul ikinci sınıftayız, Şefika öğretmenin “Hayati kalk” komutunu duyduğunda Hayati, önce önlüğünün altından başlayan pantolonunu çekiştirir, peşi sıra da burnunu…
Peki, ya Hulusi? O da önce önlüğünü çekiştirerek kalkar, sonra da burnunu çekerdi tabii ki…
Hayri ise tam komediydi!.. Şefika’nın sesini duyduğunda yanındaki arkadaşının saçını çekiştirirdi ilkin… Ne garip bir huy değil mi? Ama öyleydi işte; yanındaki arkadaşının saçını çekmeden ayağa kalkmazdı!.. Elbette burun çekme eşliğinde…
Ama en ilginci Hıdır’dı. Şefika da öğrenmişti huyunu ve bu nedenle gülünçlük olsun diye, ders sonlarında onun adını söylerdi korkutucu tondaki sesiyle… Nasıl sona bırakmasın ki, bizim Hıdır, adını duyar duymaz salya sümük ağlamaya başlar, kendini sıranın altına saklamaya çalışırdı…
O zamanlar çok gülerdik tüm sınıf ve Şefika öğretmen Hıdır’ın sakınganlığına. Oysa ne kadar da yanlış yapıyormuşuz öğretmenimiz ve biz.
Şimdi bunu ve Hıdır’ı çok daha iyi anlıyorum…