Türk Dil Kurumu,Cumhuriyet’in ilk yıllarından 1950’lere dek, dilimizi Osmanlıca ve Farsça’nın etkisinden arındırarak öz Türkçe’nin konuşulmasında ve yazılmasında büyük katkı sağladı.Eski sözcüklerin yerine yenilerini üretti.Öyle ki, bu yeni sözcükler zaman zaman alay konusu oldu.Ama, TDK yılmadan çabasını sürdürdü.
1950’lerde Marshall Planı’yla birlikte ülkemiz ABD’nin sadece ekonomik kuşatmasıyla değil,dil kuşatmasıyla da karşılaştı. Amerikan özenticiliği kendini önce dilde gösterdi.
Türk Dil Kurumu eski dile karşı mücadelesini sürdürürken bu kez de bu özenti dile karşı mücadeleyi önüne hedef olarak koydu.Özellikle yaşamımıza hızla giren elektronik aygıtlar, adlarıyla birlikte dilimize yerleşmeden hızla yerlerine yeni Türkçe sözcükler üretildi. Bu sözcüklerden bazıları da yine hafife alındı.
12 Eylül,sadece bu ülkenin aydınlık geleceğini değil, dilini de vurdu.Öz Türkçe’nin amansız düşmanlarından,Tercüman Gazetesi’nden Nazlı Ilıcak’ın öncülüğünde hazırlanan yasa tasarısı, Milli Güvenlik Konseyi Üyesi Tahsin Şahinkaya’nın girişimleriyle yasalaştırıldı. Türk Dil Kurumu veTürk Tarih Kurumu kapatılarak yerlerine bugünkü Türk Dil ve Tarih Yüksek Kurumu kuruldu.
Yönetimine de dilde özleşmeye karşı çıkan, Osmanlıca ve Farsça sözcüklerin yaşamasını isteyen kişiler atandı.Aynı yapı bugün de sürüyor.Artık kimse üretilen yeni sözcüklerle alay etmiyor.Çünkü, artık yeni sözcük üretilmiyor. Dilimiz, Osmanlıca ve Farça’ya karşı korumasız,Batı dillerine ve özellikle İngilizce karşı savunmasız.Artık eskinin ve İngilizce sözcüklerin yerine yenileri üretilemiyor.Aynı toplumda yaşayan, ama giderek birbirimizi hiç anlamayan, ya da yanlış anlayan insanlar haline geliyoruz…
