Bugün kapalı salonlarda “yargının içerisinde bulunduğu durum” başlıklı uzun konuşmalar yapılacak. Biz ise kısa bir sorunun basit cevabı için sokaktayız; Yargı ne işe yarar?
Ve tabii ki hangi yargı?
Darbenin ertesi günü; Anayasal düzeni ortadan kaldırmış beş generale saygı ve bağlılıklarını sunmak için sokağa çıkma yasağının kaldırılmasını bekleyen yargı,
Darbenin yıl dönümünde “ben bunu asacağım ama yaşı tutmuyor” diyen cellâtlara; “biz büyütelim siz asın” diyen yargı,
Darbenin ertesi yılında; binlerce sivilin Askeri cezaevlerinden askeri mahkemelere iç çamaşırlarıyla sürüklenmesine, “beni ilgilendirmez önümdeki kanuna bakarım” diyen yargı,
Darbenin ikinci yıldönümünde; bir kişiyi “hâkim karşısına çıkarmadan yüz yirmi gün gözaltında tutarım” diyen kolluğa sebebini dahi sormadan kabullenmiş yargı,
Darbeden onbeşyıl sonra bile, falakadan, elektrikten, askıdan önüne getirilenlerin yakarışını “soyut iddiadan ibaret bulup” tutanaklarına yazmayan, yazamayan yargı,
Darbeden yirmibeş yıl sonra, Şemdinli’nin “bombacı başçavuşlarını” kurtarmak için içtihat değiştiren, yasa esneten yargı,
Biraz olsun hesap sorma işinin ucundan tutan meslektaşlarını istiskal eden, meslekten atan yargı,
İşte bugün artık konuşulması gereken budur.
Darbe rejimini içselleştirip, içtihat haline getirmiş bir yargı ne işe yarayacak?
Aslında Adli Yıl açılışı yapmak anlamsızdır. Çünkü 12 Eylül 1980’den bu güne hiç bitmeyen, karanlık ve uzun bir “adli yılın” içinde yaşıyoruz zaten. Onu kapatmadan yenisi nasıl açılacak?
Egemenlerin hiç bitmeyen “olağanüstü” halindeyiz, iddiaya göre neredeyse yüzyıldır ülkemiz uçurumun kenarında, neredeyse yüzyıldır bizi bizden kurtarmak için öldürüyorlar, vergilerimizle ödediğimiz silahlarlarla vuruluyor, yaptırdığımız hapishanelerde yatıyoruz.
Sendikalarımızı kapatıp mallarını kayyımlara devrederken, derneklerimizi ve federasyonlarımızı suç örgütü ilan edip ortadan kaldırırken, işten, okuldan, ülkeden kovulmamızda “mevzuata aykırılık bulmayan” bu yargı ne işe yarar?
İhtiyacımız olan göstermelik bir Adli Yıl açmak değil, bu uzun ve karanlık cunta yıllarının hesabını kapatmaktır.
Elinde siyasal partiler için kapatma iddianameleri hazırlamak, cumhurbaşkanından, bakanlar kuruluna kadar tüm yürütmeyi yüce divanda suçlamak yetkisi bulunan bir savcılığın önündeyiz. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın… Burası ülkenin en yetkili iddia makamı…
O zaman şunu sorma hakkımız var;
Niye bu karanlık yıllar boyunca işlenen suçların hesabını sormuyorsun?
Anayasanın 17. Maddesi ile korunan “yaşam hakkı”, bizi öldürenlerin elini kolunu bağladı mı ki; aynı anayasanın sözde geçici 15. Maddesi senin elini kolunu bağlasın?
Anayasanın 19. Maddesi “hürriyetimizi ve güvenliğimizi” korudu mu ki; aynı anayasanın sözde geçici 15. Maddesi katillerimizi koruyabiliyor.
İşimizi, ekmeğimizi, örgütümüzü, sendikamızı, çocuklarımızı, sevdiklerimizi, geleceğimizi koruyamayan bu anayasa, iş katillerimizi korumaya gelince ne kadar ısrarcı, ne kadar yaman bir anayasaymış meğer?
Biz artık bu bahanenize inanmıyoruz. Siz inanıyor musunuz?
Sizin de hukukçuluğunuz, vicdanınız, onurunuz, kendinize saygınız, geçici 15. Maddenin “aslında” elimizi kolumuzu bağlamadığını söylemiyor mu? Siz bilirsiniz.
Biz, hiç bitmeyecek tarihsel ve toplumsal bir yüzleşmenin ev sahipleriyiz. Biz halklarız. Eğer sizin niyetiniz yoksa, hem kendimizle hem sizinle, tarihsel, siyasal ve hukuksal olarak yüzleşmeye hazırız. Biz adalet istiyoruz. Sizin adalete hevesiniz, hukuka niyetiniz yok diye; ezilenlerin, yoksulların ve onlar için mücadele ederken katledilen yoldaşlarımızın umudunu ortada bırakmayacağız. Sizin cüppeleriniz büyük ve karanlık mahkeme binalarının içerisindeki salonlarda asılı; Bizim önlüklerimiz, tulumlarımız, cüppelerimiz sokakta…
Adalet istiyoruz, yerine getirinceye kadar susmayacağız, durmayacağız.
12 Eylül Askeri/Faşist cuntası ve tüm işbirlikçileri halka karşı işlediği suçlardan dolayı derhal yargılanmalıdır!
ÇAĞDAŞ HUKUKÇULAR DERNEĞİ GENEL MERKEZİ ADINA ANKARA EMEK VE DEMOKRASİ GÜÇLERİ
