Noel tatilinde Türkiye’deydim… Noel tatillerinde herkesin ailesiyle zaman geçirmesi hoş bir gelenek. İngiltere’de yaşayan etnik toplum üyelerine ya da ailesinin yarısı binlerce kilometre uzakta olanlara Noel’in hüzün verdiğini düşünürüm hep.
İstanbul’a 4 ay önce gitmeme karşın, konu komşuyu biraz daha yoksullaşmış buldum. Orta sınıftan bir başka arkadaşım “Valla bizim konu komşu maşşallah iyiydi” dedi. Benim sözüm ortanın altına… Memlekette çalışan ya da işsiz kesim gözle görülür biçimde daha da yoksullaşıyor…
***
İstanbul’da Açık Gazete Fasıl Gecesi düzenledik. Geceye felsefeci Afşar Timuçin Hoca başta olmak üzere bazı yazarlarımız geldi. Gecede fasıla rağmen “N’olacak bu memleketin hali?” de konuşuldu… AKP iktidarının kendisi gibi düşünmeyenlere baskısı ve ekonomik büyümenin aslı astarı, en renkli konulardandı.
Gazeteci ve ekonomist arkadaşlarım İngiltere’de yayınlanan ulusal gazeelerdeki Türkiye ekonomisi yorumlarına benzer şeyler söylediler. Uzman görüşlerine göre; öncelikle Türkiye ekonomisi krize açık bir konumda. Avrupa’daki krizden kendisini yalıtması mümkün değil. Siz borçla evinize yeni mobilya alıp, bahçenize kümes yaptırabilirsiniz. Sonra “evi büyüttük” diye böbürlenemezsiniz. Borçlarınızı ödediğiniz zaman gerçek anlamda büyümüş sayılırsınız. İşte memleketteki bütçe açığı, borç yükü ve ithalat-ihracattaki eksiden iki kelam etmeden edilen “büyüme” lafları kof…
***
Ocak ayı bana elif diye yağan karı anımsatır. Bir de 24 Ocak’ı…
Eskiden Başbakan Süleyman Demirel’in müsteşarı Turgut Özal’ın 1980’de uygulamaya koyduğu “24 Ocak Kararları” akla gelirdi. Bu kararlar dış ticarette yerli sermayeyi koruyan (ithal ikameci) Türkiye ekonomisini değiştirerek yeni dünya düzenine entegre etme planıydı. Bu kararlarla emek Uzak Doğu’dan daha da ucuzlatılacaktı. Yabancı sermaye ülkeye çekilecek ve uluslararası sermayenin isteğine göre üretim yapılacaktı. İyi hoş ama örgütlü emek ve demokratik kurumlar buna izin vermezdi? Grevler ülke çapında yayılmıştı zaten… İşte 24 Ocak için aynı yıl 12 Eylül yapıldı…
Belleklerde anti-demokratik uygulamaları, işkenceleri, katliamları, sürgünleri ve idamlarıyla kalan 12 Eylül darbe yönetimi, 24 Ocak’ı vahşice uyguladı… Bu döneme karşı çıkanlar yok edildi, sürüldü ya da sindirildi… Yaratılan boşluğu da AKP’yi yaratan Milli Görüş’cüler doldurdu…
Günümüzde, 12 Eylül darbesinin mimarlarından sağ kalan Kenan Evren ile Tahsin Şahinkaya’nın sanık sandelyesine oturtulma haberleri bana göre bir tiyatro… 12 Eylül dönemi bütünüyle yargılanmalı. 12 Eylül’ün siyasi ve ekonomik olarak palazlandırdıkları da hesap vermeli.
1993’den sonra ise “24 Ocak” denildiğinde Uğur Mumcu’nun katledilişi akla gelir oldu. Genç kuşak belki hatırlamaz Mumcu cesur bir köşe yazarıydı. Devletin ve çetelerin karanlık ilişkilerini korkmadan yazıyordu. Batıdaki demokrasiyi, şeffaflığı ve yurttaş haklarını istiyordu. Mumcu’nun katilleri bulunmadı. Eski İçişleri Bakanı Mehmet Ağar Mumcu’nun eşine söylediği “Bir tuğlayı çekersek duvar üstümüze yıkılır” sözü belleklere kazındı. Mumcu’dan sonra pek çok aydın katledildi. 24 Ocak Uğur Mumcu ve Aydınları Anma Günü olarak anılmaya başlandı…
24 Ocak Kararları’ndan 1993’deki 24 Ocak Uğur Mumcu ve Aydınları Anma Günü’ne ve 19 Ocak 2007’de gazeteci Hrant Dink suikastına uzanan yolda aktörler hep aynı… Kendisi gibi düşünmeyenleri yok ederek, sürerek ve sindirerek memleketi şekillendirmeye çalışıyorlar…
***
Rauf Denktaş gücünü uzun soluklu ve sıcak mücadeleden alan bir liderdi. Bir tarih sonrasında yaptıkları ve yapamadıkları daha net görülecektir…
Rum Kesimi’ndeki bazı basının Denktaş’ın ölümüne ilişkin çirkin yazılarını anlamakta güçlük çektim doğrusu. Bir halk yastayken hakarete varan tanımlamalar ancak o sözlerin sahiplerini küçültür.
Güney Kıbrıs’ta sağ duyulu siyasiler de var… Kıbrıs Rum yönetimi lideri ve Komunist Partisi Başkanı Dimitris Hristofyas halkına Denktaş’ın vefatı nedeniyle üzüntü yaşayan Kıbrıslı Türklerin duygularına saygı göstermeye çağırdı. “Hristofyas’a teşekkür etmeli…” diye düşünüyorum.
