Pozisyonu kısaltmayı yoluna koyan eski bir eğitim psikologu olan Jean Gross, çalışan anne babalar yüzünden, çocuklar, ikinci derecede çocuk bakıcılığına bağlı olduğunu iddia eder. Aynı zamanda, aile yemek zamanlarındaki geleneksel sosyal etkileşimi ve uyku zamanı hikayelerini kaybeder.
Tüm sosyal sınıflarda konuşmayı öğrenmedeki zorlukların nasıl bir konu olduğunu gösteren araştırmayı yayına koyan Bayan Gross, bazı alanlardaki çocukların yarısı, birlikte cümleler oluşturamadan okula başladığını söyledi.
Bazı durumlarda, o, ana dili İngilizce konuşmacıların, “onların ilk dili olarak Bengali’ye sahip olan bir çocuk” kadar mücadele eder olduğunu gördüğünü söyler.
O, “Hepimiz oldukça meşguluz. Bazı orta-sınıf aileler, çocuklarıyla oturmaz ve yemek yemez. Yetişkinler, artan bir şekilde meşgul yaşamlara yol gösterir ve çoğu , daha önceki nesiller kadar, çocuklarıyla konuşma zamanı harcayamamaktadır. Beyinlerimiz, makinalardan öğrenmek için evrim geçirmedi. Bebekler, bir yüze tepki vermek ve anne babalarının yüzlerini tanımak için hazırdır” dedi.
Bayan Gross, modern anne babalığın ‘gerçeklerini’ anladığını söylemesine rağmen, o, “Ben hala anne babaların evde kalmasını ve kendi çocuklarına bakmasının ideal olduğunu, veya büyük anne babanın veya güvenilen birinin, dilin birebir yoğun gelişimini bir çocuğa vereceğinden emin olduğunu düşünürüm. Fakat, yapı hariç, ayarlama kalitesi ile yapılacak çok şey vardır” dedi.
*İngilizce Öğretmeni Y.Müh. Naim Uygun tarafından Chris Irvine’nin makalesi İngilizce’den çevrilmiştir.
