Yazıya sıkı bir soru ile başlayalım mı?: Ne zaman mutlu olmayı
düşünüyorsunuz? İşte hemen hepimizin yakından bildiği ve çokça kullandığı cevaplar:
Evinin veya arabanın taksidi ödendiğinde mi?
Okulunu bitirdiğinde mi? Emekli olduğunda mı?
Bir sevgili/eş bulduğunda mı?
İdeal kilona indiğinde/çıktığında mı?
Evlendiğin de mi? Boşandığında mı?
O çok beklediğin tatile çıktığında mı?
Çocuğun olduğunda mı? Önümüzdeki bahar mı?
Çok para kazandığında mı? Terfi ettiğinde mi?
Dikkat ediyorsanız; mutlu olmayı hep bir şeylere bağlamış gidiyoruz. Ancak meselenin en ilginç tarafı aslında bu değil. Çünkü çoğumuz yaşayarak biliyoruz ki; düşündüklerimiz olsa bile, mutluluğumuzu bir başka şeye bağlayıp yine beklemeye giriyoruz.
Mutluluk bir duygudur. Ne çok insan mutluluğu bekliyor. Yahut bir gün mutlu olacağını düşünüyor. Aranan şey aslında huzurdur.
Mutluluk bir duygu olduğu için doğası icabı daima geçici. Huzur ise kalıcıdır.
Ve bir başka zaafımız; sahip olduklarımızla mutlu olmak yerine, beklentilerimizi düşünerek hayatı öylece geçirmeye çalışıyoruz.
Belki farkında bile değiliz ama, mesela, elimizdeki arabamızla mutlu olmayı denemiyoruz. Fakat almayı düşündüğümüz arabayı alınca mutlu olacağımızı zannediyoruz. Dolayısıyla mutluluğu sürekli erteliyoruz. Halbuki söz konusu arabayı aldığımızda bile biz yine mutlu olmayacağız. Çünkü, bir süre sonra o araba eskiyecek ve biz yine daha lüks bir arabayı hayal ederek onu aldığımızda mutlu olacağımızı sanacağız.
Yukarıda saydığımız bütün şıklarda durum farklı değildir. Bu beklentimiz ev, makam, rütbe, para vs. de olabilir. Fakat tavrımız hep aynıdır.
Elindeki işle değil, düşündüğü işle, elindeki parayla değil, düşündüğü miktar parayla ancak mutlu olabileceğimizi zannediyor ve hep bekliyoruz.
Mutluluğun sürekli olamayacağını, anlık olabileceğiniz söyledik. O halde küçük şeylerden bile mutluluğu yakalayabiliriz. Elindekilerle yetinmek bir başka yol olabilir. Fakat bu pek öyle kolay bir yol değildir.
Mutluluğu birçok şeye bağlayarak beklediğimizi ve elde edince bile mutlu olamadığımızı hemen herkes kendi hayatından biliyor.
Galiba bizlerin, mutluluk ismi ile aradığımız şey huzurdur. Eğer aradığımız şey huzur (kalb huzuru) ise bu öyle parayla, arabayla falan gelecek şey değildir.
Huzur konusunu bir başka yazıya bırakalım ve son sözü söyleyelim.
Galiba mutluluk “yeter” diyebilmektedir.
Herhalde arkasından da o zaman “huzur” gelir.
