Yunus Çavuş’un, 20 yaşında, Çukurca çukuruna düşmek yerine, “ reddediyorum ölmeyi “ deme şansı var mıydı? “ vatan için …“ Silah mı dayanmıştı kafasına –savaş- diye? Alnına sıkılan silahın bir nev’i gibi…
Peki kamu vicdanı hangisini sindirebilir içine? Kimi sindirebilir vicdan mefhumu? Hangi vicdana sığar insani ayrım? Vicdanlarında beraat edebilirler mi böyle adaletsizliklerin karar mercileri? Vicdan insani bir duygudur, ama insani bir hak olabilir mi? Vicdansız mıdırlar ceplerinden bedel ödeyemeyenler? Birileri, vicdanları ya da cepleri yetmezken buna, çok mu vicdanlıdırlar ölüme gönderilmesinin bedelini parayla karşılayanlar? Can pazarında vicdan alanlar, vicdan satanlar… Mukadderatlar üzerine karar alanlar, insan satanlar… Bir yerde içine sinmeyenler, bir yerlere sinenler… reddi sindirenler… kabulle sindirilenler…
Eline silah almamak insan hakkıysa eğer, Hataylı Mesut onbaşı, Aksaraylı Yavuz çocuk insan değiller miydi? Hakları o savaş mıydı? Hası değiller miydi delikanlının? Alnının ortası nişanlanmışken karşıdan, kimin hakkıdır yaşamak? Vuracak olanın mı? Kaçacak olanın mı? Ya milletin alnıysa hedef? Alnının akıyla ölmek vicdansızlık mıdır?
Biz niye harcadık en güzel 2 yılımızı nöbette? Kim ödeyecek bedelini Adil’in kaybettiği iş fırsatlarının? Askere gitmek yüzünden işini kaybedip de, dönüşünde iş bulamayışını 5 sene, kim ödeyecek? Vicdan mı? O bardaki sarışın kız mı?
Hey! Gencine bedel ödeten kafa dinle… Bedelli erin yerine, gariban er mi ödemeli bedeli bedeninle? Erlik mi bu? Ödenen neyin bedeli? Vicdanını eline koy söyle… Senin vicdanına ne demeli?
Ne vicdani retçiler! Ne bedelli nöbetçiler… Ne komutan uşakları, ne uşak komutanlar… Sadece vicdansızlardır ilke satanlar… Sakat kalmayı kabulcüdür oysa alnından vurulmuş yatanlar… İnsani retçilerdir vicdan bahanesiyle ahkam kesip, atıp tutanlar… Kim peki o zaman yan gelip yatanlar? Bedel ödeyecek güçleri olmayanlar mı? Vicdan sızlar, birileri ölürken ülke diye… vicdansızları gördükçe, ilke diye…
Askerlik adam eder insanı… Bu ülkede askerlik yapmayanlar yarım adam sayılır, ki bu çok doğrudur… Zorluk çekmeden hayata soyunurlar… Vicdanları zorluğu reddetmeye teşneyse, hangi vicdanla göğüslerler hayat kavgalarını? Yine cebiyle mi? Belki de benim cebimden? Çek elini vicdanımdan vicdansız cepçi…
İdealistler vicdani ret yapamazlar, toprağını sevenler vicdani ret yapmazlar, “ O askerlik bile yapmadı “ damgasından ürkenler, mahallesinde, köyünde bundan utanacak olanlar vicdani ret yapamazlar…
Geriye insan olanlar kalacaklar yine, cepheye atılmak için… Peki insan vasfını hak edenlerin niye insan hakkı yoktur… Toprağa karışır gider orda vicdan, ardından da, “ askerimize uzanan hain eller kırılır” bol keseden…
Vicdani retçilerin anaları ağlamaz ama, böylesine bir adaletsizliği onaylayanın vicdanı sızlar… Değil mi retçi vicdansızlar? Evet evet sizler… Adaletsizler…
Vicdanen reddediyorum vicdani retçileri ve bedellilerin bedellerinin vicdanlılara ödetilmesini…
