Ağaçları da vururlar mı? Ya çiçekleri? Yamaç ve dağları? Saman ve çöpleri, hem de ayıklamadan topyekün… Lodos ve samyellerini? Ötelediğin sevgileri? Öteleri de vururlar mı ?.. Münzevi aşkları? Humanist çapkınları? Empati lafazanlarını? Saygı kısırlarını? Bir ismin ta kendisini?.. Sıradan değildir oysa bilirim…
Simple dokunuşları? Türkçeyi anadili gibi ingilizce konuşanları? ‘Ah canım yazık’tan başka dili olmayanları? Vururlar mı?
Kibri, küstahlığı? Arabesk şarkıları? ki vardır aralarında pek çok güzel çeşit… Vururlar mı? At olarak gelmiş olmak varken dünyaya, hür ve hür ve hür… ki vururlar onları…Atları vururlar evet… Ya ağaçları? Ya insanları? insan acı çekmez mi? Çeker mi? öyleyse…
Ağaçları da vururlar evet. biri vurur…sadece biri vurur…Ağaç…bilirsiniz…öldüğünü sandığınızdan çok sonra…ölür… nasıl yavaş nasıl uzun bir ölümdür bu… Ağlayamaz bile… Belki kendince… Duymazsın…
Kim? hangi huy? hangi ağaç bilir böyle ölmeyi, vurulmadan? Belki sen…
Ağaca kalp çiz ağaca…
Ağaç yaşadığını buradan anlıyor.
Az acı ağacı besliyor,
çoğu öldürüyor.
At gibi değil…
