Son zamanlarda birçok kişiden aynı şeyi duyuyorum.
Depresyon denilen davranış nedir?
Psikiyatrist ve psikologlar depresyonun başlıca belirtilerini şöyle açıklıyorlar;
“a-) kendini üzgün ve boş hissetme, b-) ilginin azalması ve zevk almama, c-) nedensiz kilo alma ve ya kaybetme, d-) uykusuzluk ve ya aşırı uyuma, e-) sürekli nedensiz yorgunluk ve enerji kaybı, f-) değersizlik ve suçluluk duygusu, g-) düşünme, konsantre olma yetisinin azalması, h-) ölüm ve intihar düşüncesi, j-) kötümserlik ve olumsuz düşünme”
psikologlar tersi davranışlar içinde depresyon diyebiliyorlar. Örneğin neşelisiniz, arzularınız güçlü, konuşkansınız, az uyuyorsunuz, dinç ve enerjiksiniz, gezmeyi seviyorsunuz… psikiyatristler bu haller için manik depresif (iki uçlu mizaç bozukluğu) diyorlar. Popüler ismi bipolar bozukluk…
psikiyatristler bu davranışlarımızı hastalık kategorisinde değerlendiriyorlar.
***
Peki bu davranışları sergilemeyenimiz var mı?
Kanımca yok…
En azından ben bir kaçını sergiliyorum…
Kimilerimiz bir davranışa kimilerimiz ise birden fazla davranışa sahip.
Öyle ise hepimiz “hastayız”…
***
Yaşadığımız çağda insanın duygu durumu paranın, çıkarların ve
politikanın nesnesi yapıldı.
İktidarların egemen davranış kodlamalarının tescilcisi ve hizmetlisi olan psikiyatristler bugün kapitalist iktidarların kişi duygu durumunu oluşturma çabasındalar.
Makine gibi tıkır tıkır çalışan insan resmine bakarak insanları depresif ve ya normal diye ayrıştırıyorlar…
Bir bakıma insana makinistin gözü ile bakıyorlar…
***
İnsanların bütün davranışları ilacın, tedavinin konusu yapıldı…
Tatminsiz olduk…
Nerede ise tüketim canavarları haline geldik…
Tükettikçe daha çok tüketmek istiyoruz…
Her şeyi parayla satın alabileceklerine dair fikir…
Her şeyi parayla alamayınca ve tatmin olmayınca kendine ve yaşama karşı öz güven yitimine uğruyoruz…
***
Doğada yaşamaya çalışırken ona yabancılaştık…
Doğadan korktuk.
Korkunca betondan şehirler yarattık… şehirlerde kalabalıktan korktuk ve kalabalığa yabancılaştık…
Yabancılaştıkça evlere frankfurt’un tuğladan evlerine kapandık…
İnsanlar batman’ın beton apartmanlarında yalnızlaştırıldı…
İnsan doğadan koptukça paris’te daha çok yalnızlaşıyor…
***
Üzerimize giydiğimiz giysiler korkularımızı azaltmadı; daha fazla örtünme ihtiyacı hissettik…
Üzerimize giydiğimiz kimlikler, itiraf etmediğimiz kimliklerimiz hepsi korkularımızdan kaçmak, kendimizi güvende hissetme hallerinin ürünü…
***
Gelecek kaygısı…
Düşüncelerimizin duygularımızı sınırlandırması…
Bunlar Her şey bitti fikrine bu fikir pişman olmamıza ve kendimizi suçlamamıza yol açıyor…
Böyle olunca depresyon kaçınılmaz oluyor.
***
Depresif davranışı hastalık olarak değerlendirdiğimizde iyi olmuyoruz aksine daha çok depresif oluyoruz!
Günlük olarak duygu durumumuzun değişkenliği zafiyetimiz değildir; çok mutlu olabiliriz, çok mutsuz olabiliriz, kızgın olabiliriz, naif olabiliriz…
İnsan bu zaten!
Özgünlüğümüz ve özgürlüğümüz de burada!
