En boş sayfa; yağmurlu bir sonbahar sabahıdır uzandığın yatakta. Kısacık bir uyku anının, cama vuran pıtırtısı… herşey yeniden başlayabilir…
En boş sayfa, gözlerinden ekvator geçen o insandır… Bir çın sesidir bardağında, şimdiyi mutlu yarını umutlu kılan… Boş sayfaya değer mor mürekkebin neşesi… Herşey çok güzel olabilir…
Boş sayfa… Resimsiz albümler gibidir, dişsiz ağızlar gibidir, ağlayan yüzler gibidir… Önceki sayfaların üzerine yazamazsın, senin için yepyeni bir sayfa gerekir…Ve eğer yazacak birşeyin de yoksa, yaşayacak bir şeyin de yok demektir.. Boş sayfalar başıboş ruhlar gibidir. Sen bir şey yazmazsan, yarınlar nasıl şekillenebilir?..
En boş sayfa başlangıcıdır durakların. Ona herşeyi anlatabilirsin, -hadi canım- dersin, -vay be- dersin, -yok artık- dersin. Yazdıkça rahatlar yüreğin, yazdıkça şaşırır dilin, çünkü bazen düşündüğün gibi konuşamayabilirsin.. Çünkü bazen kendini yazdığın gibi dinlemeyebilirsin. Oysa en boş sayfadır akabileceği en güzel yer düşüncelerin… Yazdıkça özgürleşirsin..
En boş sayfa masmavi bir gökyüzüdür…En boş sayfa koskoca bir ömürdür. En boş sayfa en uzun mektuptur… En boş sayfada dirilirsin… En boş sayfada dinlenirsin… En boş sayfada kabullenirsin… En boş sayfada seversin…çok seversin… Kaderinin kalemi senin elindedir…
Hadi artık sende yazabilirsin…
