Etiket: sibel bengü
bugün yanınızda kim var…
Sahilde Edip Cansever’e rastladım, daha yeni ağarıyordu gün…
‘her şey dönüştü işte’ dedi,
‘kahverengi bir çarşambadan, sapsarı bir cumartesiye’
Duvara yaslamıştı tüm heybetini, gölgesi vuruyordu asfalta…
korkularımızı yücelten iç...
Ne gözyaşlarından daha ağır olabilir ki?
Çocukken ‘bir kilo demir mi ağır bir kilo pamuk mu’ bilmecesine karşılık,
‘ne ağır olabilir ki mesela gözyaşlarından’ derdim…
O içinde köpüren duygunun kirpiklerini suladığı
buğulu bakıştan...
Yok saydığım şeylerin varlığı…
Bir filmin duyguları altüst eden sahnesinde sersemleyip de
kumandaya alelacele uzanıp nasıl durduracağını bilemediğin
bir aydınlanma anı vardır… tekrar tekrar başa sardığın…
İrade dediğimiz şeyin işte tam...
‘O an’
‘O an’ bir yön tabelasıdır. ‘O an’ın içinde çözülür ve bir başka ‘an’ın farkındalığına doğru ilerleriz…
Asla ve daima arasında gidip geldiğin o kısacık an…
Sağlam...
durmak için bir sebep, sığınmak için bir oda…
Yoksa bir oyun arkadaşı mı bu ürkek serçe
dolanıp duruyor penceremde
ve asfaltta biriken yağmur..
ve vazgeçtiğim yol...
ve havaya savrulan toz…
ve az önce sildiğim cümle…
Parmaklarımın ucunda salınan
bir...
Ağzınızı niçin bilgiyle çalkalamıyorsunuz canım benim?
En zahmetsiz eylem düşünmek
ama yetmez…
En yakın dostumuz aklımız
ama o da yetmez…
Bir yanımız iyilik,
öbür yanımızla dağları çoktan devirdik.
İsimler değişiyor, yaşananlar aynı…
aynı film, aynı senaryo, replikler...
Rüstem sana söylüyorum, oğlum sen anla…
Rüstem… bazı sözler var, mecbur söylenmeye,
sustuklarımızla yeterince anlaşıyoruz.
Umuttan başka yol bilmiyorum.
Bir gün bulamayacağın kadar içime kaçtığımda
bir keşke’n olayım istemiyorum hayatında.
‘Çok geç’ diye bir şey...
Şimdi bütün çaylar çok tatsız…
Bir gün; yemyeşil hareler çekildi
bir adamın gözlerinden.
ikindi yarısıydı…
çekildi soframızdan taze çay kokusu,
odalarımızdan güzel türkçeli notalar…
Daha çok çaylar içecektik demini almış
-çok sıcak’ diyecektin, dememiş miydin?
Haberlere...
Hiç bir öznenin faydası yok başkasına, içindeki anlama yüklenmekten başka…
sevinçlerini neler aldı bir düşünsene..
hangi cümlesinde durdun ömrünün
ve neresinde yeniden başladın.
ne zaman teslim oldun kadere
ve nerede asıldın ölesiye…
kime yol verdin, kime kol kanat gerdin
kaç...
umudun da silahı vardır; sevgi. ya da tersi…
gitgide hayvana benzeyen insanların vicdansızlığına
ölü müdür diri midir ayırt edemediğim boş bakışlara
şiddet içeren tacizkar haykırışlara
şaşarak bakıyorum..
diğer yandan; gitgide insana benzeyen hayvanların farkındalığı umut verici..
okul...