Etiket: sibel bengü

Sahilde Edip Cansever’e rastladım, daha yeni ağarıyordu gün… ‘her şey dönüştü işte’ dedi, ‘kahverengi bir çarşambadan, sapsarı bir cumartesiye’   Duvara yaslamıştı tüm heybetini, gölgesi vuruyordu asfalta… korkularımızı yücelten iç...

Çocukken ‘bir kilo demir mi ağır bir kilo pamuk mu’ bilmecesine karşılık, ‘ne ağır olabilir ki mesela gözyaşlarından’ derdim… O içinde köpüren duygunun kirpiklerini suladığı buğulu bakıştan...

Bir filmin duyguları altüst eden sahnesinde sersemleyip de kumandaya alelacele uzanıp nasıl durduracağını bilemediğin bir aydınlanma anı vardır… tekrar tekrar başa sardığın… İrade dediğimiz şeyin işte tam...

‘O an’ bir yön tabelasıdır. ‘O an’ın içinde çözülür ve bir başka ‘an’ın farkındalığına doğru ilerleriz… Asla ve daima arasında gidip geldiğin o kısacık an… Sağlam...

Yoksa bir oyun arkadaşı mı bu ürkek serçe dolanıp duruyor penceremde ve asfaltta biriken yağmur.. ve vazgeçtiğim yol... ve havaya savrulan toz… ve az önce sildiğim cümle… Parmaklarımın ucunda salınan bir...

En zahmetsiz eylem düşünmek ama yetmez… En yakın dostumuz aklımız ama o da yetmez… Bir yanımız iyilik, öbür yanımızla dağları çoktan devirdik. İsimler değişiyor, yaşananlar aynı… aynı film, aynı senaryo, replikler...

Rüstem… bazı sözler var, mecbur söylenmeye,  sustuklarımızla yeterince anlaşıyoruz. Umuttan başka yol bilmiyorum. Bir gün bulamayacağın kadar içime kaçtığımda bir keşke’n olayım istemiyorum hayatında. ‘Çok geç’ diye bir şey...

Bir gün; yemyeşil hareler çekildi bir adamın gözlerinden. ikindi yarısıydı… çekildi soframızdan taze çay kokusu, odalarımızdan güzel türkçeli notalar… Daha çok çaylar içecektik demini almış -çok sıcak’ diyecektin, dememiş miydin? Haberlere...

sevinçlerini neler aldı bir düşünsene.. hangi cümlesinde durdun ömrünün ve neresinde yeniden başladın. ne zaman teslim oldun kadere ve nerede asıldın ölesiye… kime yol verdin, kime kol kanat gerdin kaç...

gitgide hayvana benzeyen insanların vicdansızlığına ölü müdür diri midir ayırt edemediğim boş bakışlara şiddet içeren tacizkar haykırışlara şaşarak bakıyorum.. diğer yandan; gitgide insana benzeyen hayvanların farkındalığı umut verici..   okul...